معمولا پری اپیکال بیشتر بر روی دندان های سابق آدم به کار گیری میگردد. دندان های سابق در گیر ایرادات بیشتری باطن خویش میگردند که نیاز به نظارت دقیقی دارا هستند و به همین انگیزه پزشک معالج از پری اپیکال برای پژوهش درونی آن‌ها به کا متخصص دندانپزشک ر گیری می نماید.
نحوه های فیلمبرداری از دندان با پری اپیکال
پری اپیکال دو طریق کهن و تازه را به یار و همدم خویش داراست. در طریق های کهن پری اپیکال، فقط یک فیلم به دست پزشک معالج خواهد رسید که بایستی از روش ان نتیجه ها دندان را تحقیق کند البته در طرز های مدرن پری اپیکال دارنده دستگاه های نو تری میباشد. این دستگاه های نو می‌توانند ضمن فیلمبرداری عکس های با کیفیتی را از دندان بگیرند و این عکس ها در مانیتور به خیر قابل مشاهده میباشد. همینطور نتایجی که از ان به دست میاید فرمت سادگی دارا‌هستند و می اقتدار بر روی صفحه یا این که سی دی آن‌ها‌را ذخیره کرد.
فیلمبرداری با پری اپیکال به دو نحوه تقسیم میگردد. طرز نخستین پارالل و برابر میباشد و شیوه دوم نیمساز یا این که Bisect اسم دارااست. نحوه دوم روشی دیرین و فرسوده میباشد که هنوز در بعضا از درمانگاه ها ایفا میگردد. در‌این طرز فیلمبرداری به طور دستی میباشد و هیچ دستگاهی این چرخش را اجرا نمی دهد. این یعنی خویش مریض می بایست وسیله فیلمبرداری را در دهن نگه داراست که فعالیت بسیار رنج میباشد. اشخاص متعددی وجود دارا‌هستند که به جهت درد نمی توانند اینگونه کاری را جاری ساختن بدهند و سود ای که به دست می‌آید ظریف وجود ندارد. همینطور اشخاص مسن در محافظت این دستگاه پری اپیکال در گیر اختلال میشوند و همیشه دهن شان را حرکت می‌دهند.
این بی دقتی ها سبب میشود که پری اپیکال برای بارهای متعددی بر روی دندان صورت پذیرد تا در غایت بتوان یک فیلم مطلوب از دندان ساخت. دکتر ممکن میباشد اشتباهاتی در استدلال‌ها و حاصل خویش داشته باشد که همه این ها به جهت فیلم برداری نادرست از دندان میباشد. به همین برهان در سال ها بعد از آن شیوه جدیدی به اسم پارالل یا این که برابر بوجود آمد. در‌این شیوه دیگر نیازی وجود ندارد که خویش مریض فیلم را بگیرد و فیلم نگهدار های متعددی به وجود آمده اند. این فیلم نگهدار ها XCP هم اسم دارا هستند و داخل دهن قرار گرفته و دستگاه فیلمبرداری پری اپیکال در آن ها قرار می‌گیرد.
از پری اپیکال در چه مواقعی استعمال میگردد؟
وقتی که دکتر معالج اسم پری اپیکال را به گویش می‌آورد، مریض در بالا فکرمی‌کند که‌این اسم چه چیزی میباشد و بعد می‌خواهد بداند که بوسیله آن چه چیزهایی را در دندان می اقتدار معالجه و ترمیم کرد. مهمترین درمانی که بوسیله پری اپیکال صورت می‌گیرد، ریشه دندان میباشد. گاهی خمیدگی و انسداد های شدیدی در ریشه به وجود میاید که به جهت آلرژی بالای ریشه دندان، می بایست در صدر بوسیله پری اپیکال سنجیده شود و بعد بتوان آن را جراحی و معالجه کرد.
بعضی از دندان ها نیاز به ترمیم شدن دارا‌هستند. گاهی بر روی دندانی روکش قرار گرفته میباشد که عمل را برای دکتر دشوار می نماید. چون روکش دسترسی به دندان را برای رسیدگی دشوار خیس می نماید و همینطور آلرژی متعددی در دندان به وجود می‌آورد. به همین استدلال دکتر معالج بایستی از این شیوه به کارگیری نماید که دندان آیتم تحقیق قرار بگیرد و بعد ترمیم را استارت نماید. ترمیم معمولا برای شکستگی یا این که شکاف های باطن دندان صورت می‌گیرد که یه خرده زمان بر دوران میباشد و ممکن میباشد درد های یه خرده را در دندان ساخت نماید.
یک کدام از اشتباهات معالجه ریشه این میباشد که ضایعات خاصی را به یاور خویش می‌آورد. در بیشتر موردها این ضایعات برطرف می گردند و نیازی به پژوهش دوباره وجود ندارد ولی در برخی موقعیت خاص ضایعات بر روی دندان به یادماندنی میشوند. بیمارانی که مبتلا این ضایعات میباشند می بایست برای پژوهش آنان از پری اپیکال به کار گیری نمایند. هنگامی ک دکتر توانست تصاویر دقیقی را از این ضایعات به دست بیاورد، می‌تواند آن‌ها را بوسیله یک جراحی کوتاه از میان پیروزشود تا ریشه مجددا در وضعیت معمولی خویش قرار بگیرد.
معمولا پری اپیکال بیشتر بر روی دندان های سابق آدم به کار گیری میگردد. دندان های سابق در گیر ایرادات بیشتری باطن خویش میگردند که نیاز به نظارت دقیقی دارا هستند و به همین انگیزه پزشک معالج از پری اپیکال برای پژوهش درونی آن‌ها به کا متخصص دندانپزشک ر گیری می نماید.
نحوه های فیلمبرداری از دندان با پری اپیکال
پری اپیکال دو طریق کهن و تازه را به یار و همدم خویش داراست. در طریق های کهن پری اپیکال، فقط یک فیلم به دست پزشک معالج خواهد رسید که بایستی از روش ان نتیجه ها دندان را تحقیق کند البته در طرز های مدرن پری اپیکال دارنده دستگاه های نو تری میباشد. این دستگاه های نو می‌توانند ضمن فیلمبرداری عکس های با کیفیتی را از دندان بگیرند و این عکس ها در مانیتور به خیر قابل مشاهده میباشد. همینطور نتایجی که از ان به دست میاید فرمت سادگی دارا‌هستند و می اقتدار بر روی صفحه یا این که سی دی آن‌ها‌را ذخیره کرد.
فیلمبرداری با پری اپیکال به دو نحوه تقسیم میگردد. طرز نخستین پارالل و برابر میباشد و شیوه دوم نیمساز یا این که Bisect اسم دارااست. نحوه دوم روشی دیرین و فرسوده میباشد که هنوز در بعضا از درمانگاه ها ایفا میگردد. در‌این طرز فیلمبرداری به طور دستی میباشد و هیچ دستگاهی این چرخش را اجرا نمی دهد. این یعنی خویش مریض می بایست وسیله فیلمبرداری را در دهن نگه داراست که فعالیت بسیار رنج میباشد. اشخاص متعددی وجود دارا‌هستند که به جهت درد نمی توانند اینگونه کاری را جاری ساختن بدهند و سود ای که به دست می‌آید ظریف وجود ندارد. همینطور اشخاص مسن در محافظت این دستگاه پری اپیکال در گیر اختلال میشوند و همیشه دهن شان را حرکت می‌دهند.
این بی دقتی ها سبب میشود که پری اپیکال برای بارهای متعددی بر روی دندان صورت پذیرد تا در غایت بتوان یک فیلم مطلوب از دندان ساخت. دکتر ممکن میباشد اشتباهاتی در استدلال‌ها و حاصل خویش داشته باشد که همه این ها به جهت فیلم برداری نادرست از دندان میباشد. به همین برهان در سال ها بعد از آن شیوه جدیدی به اسم پارالل یا این که برابر بوجود آمد. در‌این شیوه دیگر نیازی وجود ندارد که خویش مریض فیلم را بگیرد و فیلم نگهدار های متعددی به وجود آمده اند. این فیلم نگهدار ها XCP هم اسم دارا هستند و داخل دهن قرار گرفته و دستگاه فیلمبرداری پری اپیکال در آن ها قرار می‌گیرد.
از پری اپیکال در چه مواقعی استعمال میگردد؟
وقتی که دکتر معالج اسم پری اپیکال را به گویش می‌آورد، مریض در بالا فکرمی‌کند که‌این اسم چه چیزی میباشد و بعد می‌خواهد بداند که بوسیله آن چه چیزهایی را در دندان می اقتدار معالجه و ترمیم کرد. مهمترین درمانی که بوسیله پری اپیکال صورت می‌گیرد، ریشه دندان میباشد. گاهی خمیدگی و انسداد های شدیدی در ریشه به وجود میاید که به جهت آلرژی بالای ریشه دندان، می بایست در صدر بوسیله پری اپیکال سنجیده شود و بعد بتوان آن را جراحی و معالجه کرد.
بعضی از دندان ها نیاز به ترمیم شدن دارا‌هستند. گاهی بر روی دندانی روکش قرار گرفته میباشد که عمل را برای دکتر دشوار می نماید. چون روکش دسترسی به دندان را برای رسیدگی دشوار خیس می نماید و همینطور آلرژی متعددی در دندان به وجود می‌آورد. به همین استدلال دکتر معالج بایستی از این شیوه به کارگیری نماید که دندان آیتم تحقیق قرار بگیرد و بعد ترمیم را استارت نماید. ترمیم معمولا برای شکستگی یا این که شکاف های باطن دندان صورت می‌گیرد که یه خرده زمان بر دوران میباشد و ممکن میباشد درد های یه خرده را در دندان ساخت نماید.
یک کدام از اشتباهات معالجه ریشه این میباشد که ضایعات خاصی را به یاور خویش می‌آورد. در بیشتر موردها این ضایعات برطرف می گردند و نیازی به پژوهش دوباره وجود ندارد ولی در برخی موقعیت خاص ضایعات بر روی دندان به یادماندنی میشوند. بیمارانی که مبتلا این ضایعات میباشند می بایست برای پژوهش آنان از پری اپیکال به کار گیری نمایند. هنگامی ک دکتر توانست تصاویر دقیقی را از این ضایعات به دست بیاورد، می‌تواند آن‌ها را بوسیله یک جراحی کوتاه از میان پیروزشود تا ریشه مجددا در وضعیت معمولی خویش قرار بگیرد.
ارتودنسی دندان نیش چه عوارضی دارد؟